فتال نیشابورى گفته است :
ام سلمه گوید: پیامبر صلى الله علیه و آله نزد من بود. جبرئیل نازل شد. آن دو با هم گفتگو مى کردند که حسن بن على علیه السلام در زد. رفتم تا در را باز کنم . دیدم حسین علیه السلام هم با اوست . هر دو وارد شدند.
چون چشمشان به جدشان پیامبر خدا افتاد، جبرئیل در نظرشان مانند دحیله کلبى آمد. دور او مى چرخیدند. جبرئیل علیه السلام گفت : یا رسول الله ! دو کودک را نمى بینى که چه مى کنند؟ فرمود: تو را همچون دحیه کلبى دیده اند. او زیاد سراغ این دو مى آید و هرگاه مى آید هدیه اى برایشان مى آورد. جبرئیل شروع کرد به اشاره کردن با دستش ، مثل کسى که چیزى را مى گیرد. ناگهان در دستش یک سیب و گلابى و انار بود
. آنها را به امام حسن علیه السلام داد، همان گونه با دستش اشاره کرد و به حسین علیه السلام هم داد. هر دو خوشحال و خندان شدند. نزد جدشان شتافتند. پیامبر، سیب و انار و گلابى را گرفت و بویید، سپس آنها را همان طور به هر یک از آن دو داد و فرمود: با آنچه دارید نزد مادرتان بروید و اگر ابتدا پیش پدرتان بروید بهتر است .
آن دو طبق دستور پیامبر خدا رفتند و چیزى از آنها را نخوردند تا پیامبر نزدشان برود، سیب و میوه هاى دیگر به همان حال بود. فرمود: یا على ! چرا از میوه نخوردى و به همسر و فرزندانت ندادى و ماجرا را فرمود. پس پیامبر و على و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام از آن خوردند و به ام سلمه هم دادند. انار و گلابى و سیب به همان حال باقى بود و هر چه از آن خورده مى شد باز به حالت اول بر مى گشت تا آنکه رسول خدا صلى الله علیه و آله از دنیا رفت . امام حسین علیه السلام گوید: در دوران فاطمه علیهاالسلام هم تغییر و کاهشى در آنها پیش نیامد.
چون فاطمه علیهاالسلام شهید شد، گلابى هم ناپدید شد و سیب به همان حالت نزد امام حسن علیه السلام باقى بود که تا آنکه مسموم و شهید شد. سیب باقى بود تا وقتى که در محاصره و بى آبى قرار گرفتم .
هرگاه تشنه مى شدم آن را که مى بوییدم ، شدت عطشم فرو مى نشست . چون تشنگى ام افزون شد، بر آن دندان زدم و دیگر یقین به مرگ داشتم .
امام سجاد علیه السلام گوید: این سخنان را ساعتى پیش از شهادتش از آن حضرت شنیدم . چون به شهادت رسید، بوى آن سیب از قلتگاهش مى آمد. در پى آن سیب بودند و اثرى از آن دیده نشد، ولى بوى سیب پس از حسین علیه السلام هم باقى ماند: قبر او را زیارت کردم ، دیدم بوى آن سیب از قبر او به مشام مى رسد. پس هر کس از شیعیان ما که زائران قبر او باشند بخواهند آن بو را استشمام کنند، هنگام سحر دنبال آن روند. اگر مخلص باشند، آن را خواهند یافت .